Από την εξεγερμένη νεολαία της Ελλάδας το Δεκέμβρη του ’08 στην έξαρση των κινημάτων ανυπακοής. Από την αραβική άνοιξη, στις πολλαπλές εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική. Από το κίνημα των πλατειών, στις μαζικές απεργίες και διαδηλώσεις που δόνησαν τον Ευρωπαικό Νότο τη τελευταία 3ετία. Τη σκυτάλη σε όλη αυτή την συνεχή εξεγερτική ακολουθία παίρνει αυτή τη φορά ο εξεγερμένος λαός της Τουρκίας που εδώ και πάνω από μία βδομάδα συγκρούεται καθημερινά, μαζικά και ανυποχώρητα με τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης σε μια ανελέητη μάχη με τη κυβερνητική πολιτική του Ερντογκάν, που υιοθέτησε πληθώρα αυταρχικών νόμων, που έφεραν τον τουρκικό λαό στα όρια του.
Με αφορμή τα σχέδια της κυβέρνησης Ερντογκάν για ανάπλαση του μητροπολιτικού πάρκου Γκέζι, στα πλαίσια του οποίου μεγάλες εκτάσεις γης με πράσινο καταστρέφονται για να αντικατασταθούν από τεράστιο εμπορικό κέντρο, διαδηλωτές κατέλαβαν το πάρκο και τη κεντρική πλατεία της Κωνσταντινούπολης στην οποία εδώ και χρόνια η Τουρκική κυβέρνηση έχει απαγορεύσει τις διαδηλώσεις. Εκατομμύρια Τούρκων πολιτών συρρέουν για αλληλεγγύη και η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής λαμβάνει μορφή ανεξέλεγκτης χιονοστιβάδας. Ακολουθεί ένα ρεσιτάλ αστυνομικής βαρβαρότητας. Εκατοντάδες χημικά και δακρυγόνα, πλαστικές σφαίρες και ανελέητη βία απέναντι στους διαδηλωτές με αποτέλεσμα τον θάνατο τριών ατόμων και τον τραυματισμό εκατοντάδων διαδηλωτών.
Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που διατυμπανίζουν. Αυταρχισμός, βία και καταστολή σε όποιον σηκώνει το κεφάλι, σε όποιον αντιτίθεται στις πολιτικές της κοινωνικής εξαθλίωσης και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μια φασίζουσα κυβέρνηση, που καταπατάει τα κεκτημένα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα βρίσκεται αντιμέτωπη με το μένος εκατομμυρίων εξεγερμένων Τούρκων.
Αν μπορούμε κάτι να διδαχτούμε από τον Τούρκικο λαό είναι πως οι λαοί όταν και όποτε το θέλουν μπορούν να στέλνουν κυβερνήσεις στα σκουπίδια. Μπορούν μέσα από ανυποχώρητους, μαζικούς αγώνες , μέσα από την αλληλεγγύη και τη μαχητικότητα να προκαλέσουν σοβαρές ρωγμές στα κυβερνητικά κέντρα και στις πολιτικές της κοινωνικής ερήμωσης. Το αποδείξαμε και στη χώρα μας μέσα από αυτή τη συγκλονιστική εξεγερτική ακολουθία των τελευταίων χρόνων που έδωσε σχήμα στην ελπίδα, που υιοθέτησε πρωτότυπες μορφές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης, που έδειξε τα δόντια της ενάντια στη καταστροφική συνταγή της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ. Να ξαναπάρουμε τη κατάσταση στα δικά μας χέρια. Η «εποχή των εξεγέρσεων» δεν ολοκληρώθηκε. Θα ολοκληρωθεί μόνο όταν νικήσει.
«Δὲ χύνουν δάκρυ
μάτια ποὺ συνηθίσαν νὰ βλέπουνε φωτιὲς
δὲ σκύβουν τὸ κεφάλι οἱ μαχητὲς
κρατᾶν ψηλὰ τ᾿ ἀστέρι
μὲ περηφάνεια»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου